Ուրբաթ օրը ժամը 9։30 մենք Սուրբ Երրորդություն եկեղեցուցուց դուրս եկանք դեպի Գյումրի։ Մեր առաջին կանգառը դա Քասախն էր։ Այնտեղ մենք մտան շենքի մեջ, լուսանկարվեցինք և երգեցինք մանուկների աղոթքը, հետո գնացինք դուրս և նորից երգեցինք։ Մեր երկրորդ կանգառը դա Արուճի քարվարատունն էր։ Այնտեղ մենք հանդիպեցինք 5,1 դասարանին։ Պարեցինք նաև երգեցինք և մի փոքր նախաճաշեցինք։ Նածաճաշելուց հետո գնացինք Մաստարան էր։ Մտանք մեջը, լուսանկարվեցինք։ Ի դեպ գմբեթը ջարդված էր և նաև եկեղեցու կեսի կեսը։ Մեր երրորդ կանգառը դա Մարալիկն էր։ Այնտեղ հոյակապ էր, ի դեպ մենք սահմանաին շատ շատ մոտիկ էինք։ Ինչպիսի գեղեցիկ տեսարան էր բացվում Մարալիկից, բառերով հաստատ չեմ կարող նկարագրել։ Եկեղեցին նման էր Անիի մայր տաճարին։ Եկեղեցում մոմ վառեցինք և անցանք մեր վերջին կետին՝ Գյումրիին։ Մեր վերջին ամենենագլխավոր կետը՝ ԳՅՈՒՄՐԻՆ էր։ Գյումրիում մենք տեղավորվեցինք Օլիմպիկ Գյումրի հյուրանոցում։ Մենք տղաներով մնացինք մի սենյակում, այսինքն՝ Ես, Դավիթը, Տիգրանը, Դանիելը, Գրիշան և Ռաֆաելը։ Տեղավորվեցինք հյուրանոցում և դուրս եկանք զբոսանքի դեպի Գյումրիի կենտրոն։

Ուրբատ օրը մենք դասարանով գնացինք գետամեջի գյուղ: Մեր առաջին կետը դա ընկեր Դիանայի տունն էր: Այն շատ մեծ էր և հոյակապ: Մենք այնտեղ հաց կերանք և շարժվեցինք առաջ:

Այդ վայրում կային մեղուներ, որոնցից Դանիելը շատ էր վախենում: Մենք այդտեղ քիչ մնացինք՝ մոտավորապես մի 10 րոպե, իսկ հետո շարժվեցինք ժայռի ամենախորը մասը, որտեղ գտնվում էր այն խողովակը որից մենք հիմա ջուր ենք խմում:

Բոլորը իրենց շշերը բերում էին խողովակի մոտ, որպեսզի սառեցնեին դրանք: Ի դեպ խողովակը շատ սառն էր: Հետո շարժվեցինք դեպի մեծ կամուրջը:

Մենք շարժվում էինք ինչ որ (կանալի) և Հրազդան գետի մոտով: Կանգնեցինք մեծ կամուրջի տակ, այդ պահին մի փոքր վախեցա այն մտքից, որ կարող է այն փլվել: Իսկ հետո նստեցինք ավտոբուս և գնացինք Երևան:

Շաբաթ օրը մենք գնացինք ճամփորդության դեպի Խոր Վիրապ: Երբ մենք դուրս եկանք ավտոբուսից իմ առաջին տպավորությունը դա ցուրտն էր, բայց ես դա պահեցի իմ մեջ և չսկսեցի բողոքել ընկեր Արմիներին այդ պատճառով: Բարձրանալիս այդ լայն ճամփով մենք սկսեցինք նկարել խաչքարերը և այդ ժամանակ էլ ընկեր Արմինեն ասաց, որ կանգնենք և ես էլ ձեզ նկարեմ:

Եվ վերջապես մտանք ներս՝ Խոր Վիրապի եկեղեցին: Առաջինն ինչ արեցինք, դա «Մանուկների աղոթք»ն երգելն էր: Քիչ հետո քահանան մեզ օրհնեց և մենք դուրս եկանք վանքից:

Եվ ահա եկավ ամենասպասելի պահը, դա փոս իջնելն էր, մենք խումբ հավաքեցինք և իջանք փոսը, որտեղ Գ. Լուսավորիչը ապրել է 13 տարի ու այդ փոսի երկարությունը 7մ էր:
Փոսից դուրս գալուց շատ գեղեցիկ տեսարան էր բացվում դեպի Արարատ լեռը: Չեմ կարող տպավորություններս բառերով նկարագրել:

Հետո բարձրացանք մի բլրի վրա, որտեղից տեսրանը շատ շատ գեղեցիկ էր:

Բարև։ Այսօր մենք գնացինք Մատենադարան։ Մտենադարանում ընկեր Սոնան վերձրեց գիտ, որ մեզ ամեն ինչ բացատրի։ Ես տեսա Մշո ճառընտիր և ամենա փոքր գիրքը։ Նաև մեզ ցույց տվեցին Որդան կարմիրին և Մեսրոպ Մաշտոցի արձանը։ Հետո գնացինք պոնչիկանոց։ Ընկեր Սոնան պոնչիկները գնեց և գնացինք այգու նստարաններին նստեցինք և սկսեցինք ուտել պոնչիկները։

Ուրբաթ օրը  մենք  ընկեր Սոնայի ու ընկեր Շուշանի հետ գնացինք Սևանի թերակղզի։ Մենք նախօրոք պատրասեցինք մեր ճամփորդական իրերը՝ ուսապարկ, տաք բաճկոն, հեռադիտակ, կողմնացույց, արևային ակնոց, գլխարկ և այլն։ Մեկնեցինք ժամը 9:00 — ին, վերադարձանք՝ 16:00-ին։ Մենք սկզբից բարձրացանք թերակղզի, եղանք Սևանավանքում, իսկ հետո Մաշտոցի բարձունքի ճանապարհին հավաքեցինք չիչխան, ֆուտբոլ խաղացինք ու բարձրացանք Մաշտոցի բարձունք։ Բարձրանալը դժվար էր, որովհետև աստիճաններ չկային ու մենք դժվարությամբ էինք բարձրանում։ Իջնելուց մենք նաև մասուր հավաքեցինք։ Բնությունը գեղեցիկ էր ու լի նախշուն գույներով։ Ծառերի տերևները կարծես վրձինով  ներկած լինեին։ Մենք հաղթահարեցինք բոլոր բարձունքները և ուրախ ու հոգնած վերադարձանք տուն։ Շնորհակալություն, ընկեր Սոնա, շատ հետաքրքիր օր էր։ Ցտեսություն։

Դիտելու ենք Հ․ Թումանյանի <<Սուտլիկ Որսկանը>> ներկայացումը

Օրը՝ մարտի 1, սկիզբը՝ 11:00

Դպրոցից մեկնելու ենք ժամը 10:15

Դպրոց ենք վերադառնալու ժամը 12:45